آلودگی هوا از دیدگاه قرآن کریم
از جمله آیاتی که برای نهی از آلوده نمودن هوای محیط زیست می توان استدلال کرد آیات زیر است:
«وَ لا تُفسِدُوا فِی الأرضِ بَعدَ إِصلاحِهَا ...» (اعراف ، 56) زمین را بعد از اصلاح ، فاسد نکنید.
«...وَ لا تُلقُوا بِأیدِیکُم إِلَی التَّهلُکَهٍ...» ؛ (بقره ، 195) با دستان خود خویشتن را به هلاکت نیفکنید.
در وجه استناد به آیات کریمه فوق بر کسی پوشیده نیست که:
1ـ آلوده کردن هوای محیط زیست ، فساد در زمین محسوب می گردد.
2ـ آلوده کردن هوای محل زندگی چون ماده حیاتی است ، اقدام به هلاکت نفس تلقی می گردد.
از منظر روایات نیز می توان به روایات نبوی زیر اشاره نمود:
امام صادق (ع) فرمودند: «نهی رسول الله (ص) أن یلقی السم فی بلاد المشرکین »؛ (فروع کافی ، ج5 ، ص28 ، ح2) رسول خدا از ریختن سم در سرزمین مشرکین نهی فرموده اند.
وجه استدلال: وقتی ریختن سم که اعم از سموم خاک یا هواست در سرزمین مشرکین نهی شده است که به طریق اولی در سرزمین مسلمین حبس منعی است که عدم عمل به آن حرام خواهد بود، که البته احکام وضعی نیز به آن استوار خواهد بود. مثل ابطال معاملاتی که نتیجه ی آن ، آلوده کردن هوای زندگی انسان ها باشد.
